ما و سالی که گذشت

سال نو برای من دیدن خانم هایده توی تلویزیونه که میخونه: نوروووز آمددد و پشت بندش آهنگ تا میگی سلام نوش آفرین، به لحظه سال تحویله که همیشه ی خدا اشک تو چشمهام جمع میشه، به سفره هفت سینهای خوشگلیه که خاله م پهن میکنه، به اسکناسهای نویی که پدربزرگم میداد که همیشه عادت داشت و میگفت دوست ندارم فقط به بچه ها عیدی بدم. عیدی برای همه ست. سالی که گذشت فرد مهمی رو ازم گرفت اما حضور افراد عزیزی رو هم بهم هدیه داد. آدمهایی که رنگ محبتشون رو نمیشه گفت؛ درست مثل یک بسته مدادرنگی. آدمهایی که پشت همه ی این صفر و یکها، خودشونن. قلب دارن، کمک میکنن، همدلی میکنن، ناراحت میشن، شاد میشن و... . همیشه وقتی میخواستم لینک وبلاگها رو پیوند کنم به خودم نهیب میزدم که نه! لیمو به یاد بیار. محبتها رو به یاد بیار و سر بزن، نکنه آدمها برات بشن فقط یه لینک گوشه وبلاگت. برای سر زدن به بعضیا هربار حتی مجبور بودم سه تا وبلاگ رو برم تا از پیوندهاشون بهتون سر بزنم. اما خب خلاصه مگه میشه از یاد برد (ببخشید که طولانیه هرکسی که تابحال شناختم رو سعی کردم بنویسم)

 

 دکتر ربولی رو با خاطرات شیرین بیمارهاشون و سعه صدر ایشون در واکنش نداشتن؟ هم نام جانم از آلمان با پنگوئنش که قلبم رو برده، بهارجانم، دختر خوشگل و خوش قلبی که حرفهای دلش رو باهام شریک میشه، رها جانم با اون محبت زیاد و دائمی که شرمندم میکنه گاهی. جان دو خان با خوابهای غریب و ادوات جنگی که من ازشون سردرنمیارم الیشاع جان با محبت که به خودش سختی میده اما دوست داره هر پستش گره کار یکی رو باز کنه و مفید باشه، ثمرجان مهربونم با اون حضور براق و قشنگش و نوشته هاش که پر از رنگ و نوره. دزیره جانم، مهربون ترین، فرانسوی ترین و چی بگم دیگه قند اصلا. مرضیه جان و اون نوشته هاش که میمیرم برای خوندنشون. نهال جانم و قلب مهربون و بزرگش.  واتو واتو خان با خاطرات عجیب و غریب خنده داری که هربار از پست جدید داشتنشون ذوق میکنم. عمه خانم جان و سوتی هاش و داستانهاش با فسقلی که آخ من میمیرم برای نصیحتهاش. فاطمه جان که همیشه طرفدار حقیقت و حقه و توی این مورد من رو به یاد شکیباجان هم میندازه. زهره جان که مثل سیاره ش قشنگه و از وزارت جادو مدرک داره. نویسنده عالی که تازه پیداشون کردم جناب آقای ریورا که شما فقط بنویس! و اون یکی وبلاگ خفنشون با اسمی که به من داده D: از طریق وبلاگ ایشون با آقای دکتر امیر هم آشنا شدم که مینویسن تا خاطره گردد :)

زهراجان با گلهای قشنگش و آرش کوچولوی شیطونش، پونیو جونم، خانم معلم خوش اخلاق. خانم مهندس و استقامت و علمشون که من رو شگفت زده میکنن حقیقتا و من واقعا افتخار میکنم به خانمهایی مثل ایشون، ستاره جون ، مهربانو و نرگس جون. مادرهای شاغل که اگر بخوام نام ببرم دوباره باید یه لیست بنویسم از دوستان. نسرین جان و کتابهایی که مینویسن.  لیلی جان گرامی و سوالهای فرزندهاشون که دروغ نگم بعدش من میرم دوباره همونارو از مامانم میپرسم. ترانه جان و تجربیاتش که برامون مینویسه، همسر آقای موسی با نوشته های صادقانه و توصیفهای بینظیرش از محیط و اتفاقات. جناب آقای محمدرها که من هربار میرم وبلاگشون رو بخونم انقدر همه چیز علمیه که از نوشتن خودم خجالت میکشم! آقای آرش با اون وبلاگ همه چیز تموم و مطالب ارزشمند. آقای کوهنورد که به تازگی صاحب فرزند شدن، آقای میثم با پست های یک خطیشون، آقای نیک و پستهایی که دیربجنبی پاک شدن! سانازجانم، دختر سختکوش و خودساخته. فانی عزیزم با اون لبخند زیبا. بهارجان که انقدر دیر کامنتها رو تایید میکنه که نمیفهمم برای بعضی پستها کامنت گذاشتم یا نه! -__-

ایراندخت جان و محبتش. کتابخور جان که به تازگی پیدا شده و عجیب شبیه ده سال پیش خودمه. کوپر جان و نوشته های خلاقانه ش.بهی جون و رفتارهای با اتیکت و تصمیم های مقتدرانه اش (عجیبه که در عین حال بسیار مهربونه!). لیموآ که یه پا پارادوکسه برای خودش. جناب آقای لویی که وبلاگشون رو دارم اما تگ نمیکنم با اطلاعات بی همتا راجع به فرانسه و خصوصا ریشه اسم لیمو، Hdn عزیز که برام نوشته بودن میخوننم اما متاسفانه وبلاگشون قفله و من از افتخار خوندنشون بی نصیبم. خورشیدجان مهربانی که هر پستشون بعد دو روز رمزدار میشه و من برای از دست دادنش غصه میخورم. دختر کاکتوس عزیزم با مدل خاص نوشتنش. حدیث جان که لطف داشت و از عکسهای سفرم خوشش اومد. نگارجان عزیزم که خاطراتش رو مینویسه برامون. گیسا جان که اصلا من نفهمیدم کِی هست و کِی نیست این دختر! همرازجانم که همیشه به یادمه و محبت داره بهم اما چون خصوصی مینویسه نمیتونم آدرسش رو بذارم. پری جانم، عزیز مهربونم که اونهم فکر کنم آدرسش رازه و نباید بگم. سحر جان و دوقلوهای جیگرش. جوی عزیز و زلالم که درگیر مقاله نوشتنه و ما محرومیم از نوشته هاش.هاله مهربون که سرش شلوغه و درگیر درسه و دانشگاست. تیلوتیلو و روزهای رنگیش. جیوه نارنجی خوشگلم که مدتیه نیست و دلتنگشم. شیماجان که امیدوارم هرجا هست موفق باشه. هولی خانم سرآشپزم که خیلی دیر مینویسه. سمیراجان با اون روحیه لطیف و دختر خوشگلشون. آقای جمشید سیبیل و تک بیتی هاشون. آقای امیرحسام محترم و تجربیاتشون که البته مدتیه حضور ندارن.  سانست پارک و دید فلسفی انگلیسیش از زندگی. زهراجان که با اسم بلو برام مینویسه، ترمه جان، زینب جان، مریم جان، یاسمن جان، الیمهر جان که پیشمون نیست و دلمون براش تنگ شده. الف گمشده و دلتنگی هاش. آقای بوبو، پدر دوقلوها که خیلی وقته خبری ازشون نیست. فایترفیشم که یه روز پاک کرد و رفت. و ببخشید اگر کسی از قلمم افتاده، انقدر برام عزیزید که حتی برای نوشتن همین پست هم تعلل میکردم مبادا اسمی رو فراموش کرده باشم.

مهم نیست با چه قلمی، چه سنی ، چه اخلاقی مینویسیم. قشنگ اینه که مینویسیم و کنار همیم. خوشحالم که 1401 م کنارتون گذشت.