خاطرات محال شماله یادم بره!

هر بار که پست های سفرنامه دوستان رو میخوندم خیلی غبطه میخوردم که به به ببین لیمو دو سال بعد که دیگه یادت نیست حتی سال 1401 وجود داشته میان پست سفرنامه رو میخونن و خاطراتشون زنده میشه. پس به خودم قول دادم که پا جای پای بزرگان بذارم و من هم یه نیمچه سفرنامه بنویسم اما فراموش کرده بودم که دست تقدیر خیلی پرقدرته. از اوایل سال توی خانواده زمزمه یه سفر دسته جمعی به یاد گذشته ها بود و بالاخره زمان دقیقش مشخص شد و عدل افتاد وسط شلوغ ترین و پر استرس ترین روزهای کاری من! طوریکه من یکسره آنلاین و لپتاپ به دست گوش به زنگ بودم که اگر زنگ زدن راهشون بندازم. بگذریم خلاصه هر طور که بود این سفر شروع شد اما چیزی که باعث شد این تیتر رو بزنم و بنویسم اتفاقیه که افتاد و انقدر برام غیرطبیعی بود که کل خاطرات سفر یک طرف و این یک طرف.

تمنا: شما را به خدا اگر ماجرا برایتان آشنا بود و حس کردید مرا میشناسید به خودم مراجعه کنید و اینجا رو لو ندین مرسی. 

شب بود که به شهر مذکور رسیدیم و هیچ ویلایی با مشخصاتی که میخواستیم پیدا نمیشد و اگر هم میشد از دریا دور بود. بعد از کلی گشت و گذار تقریبا ساعت دوازده شب بالاخره مقصود حاصل  شد و مستقر شدیم. بعد از دوش و شام و غیره دور هم نشسته بودیم که صدای دعوای شدیدی از فراسوی دیوارها شنیدیم و سپس رخ و جمال شخص دعواگر بر اثر پرش به داخل حیاطمون رو دیدیم! بر اثر شوک وارده هر کسی چیزی میگفت و بحث سر اینکه با پلیس تماس بگیریم یا نه با شوخی و خنده تموم شد و جمعیت دوباره به آغوش آرامش برگشت. صبح روز بعد شاد و زیبا به همراه بارون شروع شد. وسایل رو جمع کردیم و رفتیم دریا، سرتون رو به درد نمیارم وقتی که برگشتیم منتظر بودیم تا بریم داخل که شخص دعواگر شب پیش (که زین پس بی اعصاب مینامیمش) مجددا سوار بر موتور رویت شد.

از اینجا به بعد داستان مهیج شروع میشه: بی اعصاب با یک قمه ی جوووندار از موتور پیاده شد، قمه رو بوسید و از دیوار مکانی دقیقا چسبیده به ویلا بالا رفت. اینجا ما تازه دیدیم که توی اون یه تیکه جا سه تا سنگ قبر موجوده! بی اعصاب خان سر هر سنگ قبر نشست فاتحه خوند و قمه اش رو تیز کرد! بله با هر سه سنگ!! وقتی ماموریت انجام شد با رخ عقاب به موتورش رجوع کرد و رفت. ما هم که همگی از ترس نیازمند شلوار اضافه شده بودیم با صاحب ویلا تماس گرفتیم که بیا بگو این وضعیه آخه. برامون گفت که اون سه سنگ برادرهای بی اعصاب خان بودن که فوت کردن البته مزارشون اینجا نیست و این سنگها تزئینیه( باور میکنید؟). بی اعصاب خان تازه از کمپ ترک اعتیاد فرار کرده و دعوای دیشب به علت عدم تحویل پول به شخص شخیص بود. در نهایت از ما خواست که بگیم هنوز هم یک شب دیگه میمونیم یا نه و بنظرتون جواب ما چی بود؟